Gozler Kapali

...ben,
hic goremedim, gorduklerinizi...
Dokundugumu canlandirdim sadece,
hayal gucumun derinliklerinde...
...goremeden ya$adim...
Gormeden attim her adimimi...
Bakamadan ya$adim,
her animi...
Ve ben...
Bu yuzden,
hic aglamadim...

Sadece...
ogrendim...
Du$meyi...
Du$lerimin icinde her gunumu...
Ba$langiclarini ve sonlarini,
hatiralarimin...
Du$unmeyi...
Haddim kadar gulebilmeyi...
Sevgiyi...
Sevmeyi ve sevilmeyi,
olum kadar ansiz misafirligi...
intihar'i...
Pe$i sira yanlizligi...
ogrendim...
Buyumeyi...
Buyudukce yanliz kalan yanlarimi...
Tum bilmeceleri...
Ve cevaplarini...
cocuklugumun korebelerinde,
goremeden arayi$im gibiydi,
buyumek...
Hep ogrendim...
Sik sik dinledim...
Hic bilmedim.
Bakmadan goremedim...
Gorduklerime bakmayi,
ogrendim...
Harfleri ke$fettim...
Kendi anlamlari di$inda, iki satir arasinda cumleleri yineledim...

Sik sik yazdim...
Anlattim...
Anladim.
Her an'a yeni ba$tan, yine ba$ladim.
Art arda ya$adim...
Aciyi, tatliyi...
Dilim yandi ara ara...
insanlar tanidim, menfaat cadirinda...

Eller tuttum...
u$uyen kimliklere anlam in$aa ettim...
Buyuttugum cocuklarim oldu.
Tek tarafli a$klarim...

En cok annemi sevdim...
ilk o sevdigi icin.
Emeklemeden, yurudum ben...
Hizli ko$tum...
cok ko$tum, fazla du$tum.
Du$lerim icin du$tum zaman zaman...
Kimseler anlamadan...
oldum...
Bir intihar sevabina ortak oldum...
Metruk attim bo$luga...
Tutundum kendi a$kima...
Dedim ya...
Sik sik oldum.
Bilemedim, zararlarin vebalini...
Onu da ogrendim...
olsem de bir, olmesem de bir...
Sonra farkettim...

Surekli...
ogrendim...
Ne icin ya$adigimin anlami oldu, avuclarimda...
neden olecegime cevaplar buldum sonunda.
Anlamsiz olmemek adina,
nefesler aldim sirayla...

Allah icin hicbir $ey yapmadim...
"Bu gun Allah icin ne yaptin?"
Hicbir gun cevap bulamadim...
Yapamadim...
izin alamadim,
nefsimin hakimiyeti ve rahatligi altinda...
Ali$kinim hesap vermeye,
dogmayan yanima...


Yarin'i ya$ayacagimi da biliyorum...
Sonraki her gunu...
Ne zaman olecegimi de...
cunku;
ogrendim ben!
O kadar icimde $eytan...
O kadar kontrolundeyim, omrumun...
O kadar gunahkarim, izindeyken dunumun...


Sonra, sonra...
Konu$tum...
ifade ettim kendimi...
Deveye hendek atlattim.
Zor oldu...
Ba$ardim...
Beni karanligimdan saklayacak, yalanci mumlar diktim.
Her gecemin ko$esinde...
Ate$ler yaktim...
Aydinlattim...
I$ik sactim, dunya ustune...
Yeminler ettim..
Kararmayacagim diye...


Sorular sordum anneme...
Annemin cevaplari gibi,
gunahlarima baktim...
Elimi uzattim, kendimden iceri...
Cehnnemi tattim...
Sicakti, kalp ati$larim...


Kac ki$iyle ya$adim...
Hic saymadim...
Ya$adim...
Kendi oz guvenimde,
insan kandirdim...
Beyaz beyaz yalanlar savurdum gun i$iginda...
Aydinligimin aksine karanlik sactim ara sira...
cok insan ya$adim...
Gorulmeyenlere baktim.
Onlari da anlattim...
ogrendim...
Vaktim dolmu$...
cok $ey gosterdim...

Nasil geldigimi bilmeden,
gidi$imi ogrettiler...
Soylediler...
i$in bitti...
Artik...
Ba$ka bir rahimde...
Tekrar "dog" dediler...
Tekrar canlan...


Dogumum sancisiz bir cigligin bekaretinde gizlenmi$, susuz kalan bir omrun buyumesini engellemi$ gibi ihtiyacti aglamaya...
oldugum gibi...
Tekrar tekrar dogmaya...
Ya$amiyorum,
ya$atiliyorum...


Ba$ladigi yerde bitiriyorum...
ogrendim...

Du$lerimin icinde yazdigim her cumlede du$meyi...
Ve tekrar yukselmeyi...

ogrendim...
cocuklugumun goz ya$lari arasinda...
Ben hep...
Kor ebeydim...
Buldugumu yeniden ba$langic icin doguma hazirlardim...
Buldugumu hatirlamasi icin yazardim...
Umdugumu buldugum zaman,
sik sik aglardim...


ogrendim!
Sonunda...
Kor dogdum...
Ben,
kor olecegim...