Hicbirsey 2

Tum oda gunlugunden yirtip ucak olarak attigi kagitlarla doluydu. Birkac saat once ba$lami$ti bu yirtip atma i$ine. Insan cogu zaman kendisini o yapan an(i)larindan kurtulmak ister. Hicbir zaman bunu tam anlamiyla beceremeyecegini bilmesi bunun icin ugra$masini engellemez. Bu bir tur intihardir. Sirf bu yuzden gunluk tutmanin, ama tarihsiz, iyi mi kotu mu olduguna karar verememi$ti. Gunluk bir bakima yaptiklarinin ve hissettiklerinin kaydi, fi$i gibiydi. Sana bir $ekilde seni hatirlatiyordu. Insanin elinde olmadan gecmi$teki haliyle $u anki halinin kiyaslamasini sagliyordu. Bu bazen iyi bazen de kotuydu. Genelde kotu oldugunu du$unursek, onun gunluk tutmasi gerektigini soyleyip onu ali$tiranin bir aciklama yapmasi gerekirdi. Ama bu da tum firlatilan kagitlarin yerlerine geri donup siralanmalari gibi imkansizdi. Zaman da o zaman donmu$tu sanki, her $eyin devam etmesi di$inda. Tek elinde siki siki tuttugu, zamanin yenemedigi “ke$ke”ler ve “aci”lar kalmi$ti. Hani tum dunyaya kar$i ayakta durup direnecekti? Bu onun tutmadigi tek ve son sozu oldugu icin kizgindi ona. Gerci soze dokulmemi$ sozlerdendi. Ama bunu hissedebileceginiz gozlerdi onlar. Her $ey gecmi$ti fakat o kalmi$ti. Bu cok aci vericiydi. Di$arda akan $u damlalar da bunu kanitlar gibi.

Hayatlarimiz kucuk ayrintilar ve olasiliklara baglidir. $u an oyle bir an i$te.